De reis is echt begonnen....

Eindelijk was het zover. We zijn op reis en zijn op 15 november om 7.30 uur naar Schiphol vertrokken. Vanwege de mist en files duurde de autorit een dikke twee uur. Na ingecheckt te zijn dronken we nog even koffie en werden daarna door onze vrienden Anton en Tineke uitgezwaaid.  Het was een luxe dat deze lieve vrienden ons wegbrachten. Het vliegen duurde 11 uren en 40 minuten waardoor we al snel van dag naar nacht vlogen en de zonsopgang boven Hong Kong meemaakte tijdens het landen (zie foto).

Ondanks dat we moe waren konden we niet slapen en brachten de vlucht door met korte hazenslaapjes, filmpjes kijken en muziek luisteren. Eenmaal aangekomen in Hong Kong wilden we alles uit de dag halen en brachten onze handbagage naar een kluisjes depot. Als eerste zijn we naar de Big Budhha gegaan die te bereiken is met de Ngong Ping kabelbaan. Om bij de Cable terminal te komen moesten we eerst met de S1 bus mee.  Deze S1 was een bijzondere bus!. De eerste keer werden we geweigerd omdat we alleen groot Hong Kong dollars hadden en de chauffeur wilde gepast geld. ( 7 Hong Kong Dollars) Zelf hadden we uit de flappentapper briefjes van 100 getrokken en deze zijn 10 euro waard. John heeft nog geprobeerd om de chauffeur om te stemmen maar gezien zijn chinees niet zo goed is wilde hij hier niet in mee gaan en werden we eruit gezet. Uiteindelijk na gepast geld te hebben geregeld op het vliegveld mochten we een half uur later wel mee.

In Hong Kong was het 23 graden en benauwd. Omdat we er vroeg waren bleek de kabelbaan nog niet open te zijn en dus maakten we een wandeling rondom de Tung Chung Cable Car Terminal. De Starbucks bleek een prima plek om een tweede ontbijt te nuttigen en het drong toen pas tot ons door hoe lang we onderweg waren geweest en pas op de helft!

 De kabelbaan tocht bleek spectaculair. De tocht zelf duurt zo’n 25 minuten en is 5,7 km lang. Omdat het erg hard waaide schommelden de lege afvarende gondels gevaarlijk heen en weer. Wij zaten als enige westerlingen in een gondel met 6 Chinezen. Toen onze gondel op de wind ging schommelen vielen alle taalbarrières weg. Van de “Oh wat indrukwekkend we zien de reuze Budhha” tot “O nee” bij het heen en weer schommelen. Eenmaal veilig aangekomen bij Ngong Ping klapten we gezamenlijk  en namen afscheid alsof we elkaar al jaren kenden. De Big Budhha is erg indrukwekkend en de steile klim naar boven was het meer dan waard.  We gingen terug met een bus en zaten achterin om zoveel mogelijk van de omgeving te kunnen genieten. Onze chauffeur bleek een kamikaze-chauffeur en ik werd elke bocht gelanceerd. Het kostte moeite om op mijn stoel te kunnen blijven zitten. Ondertussen zat John zich rot te lachen.  De chauffeur gaf gas  juist op de plekken waar men normaal zou afremmen, deze weg had namelijk bijna alleen haarspeldbochten en we zagen in een van die bochten een ander auto passeren zonder dat de chauffeur gas terug nam. Ik was nog nooit zo blij weer op straat te staan.

Hong Kong was een bijzondere maar vermoeiende dag. Andere hoogtepunten waren wel ons bezoek aan Kowloon waar we echt Chinees hebben gegeten, rondgelopen in de luxe Shopping Mall en vooral ons bezoek aan de Sky 100 wat het hoogste gebouw in Hong Kong is(het vierde hoogste ter wereld) met een panorama uitzicht van 360 graden. Na de ondergrondse tocht terug naar het vliegtuig bleek hoe moe we waren en we hebben na het inchecken een rustig plekje opgezocht om wat te rusten. De volgende vlucht was bijna even lang, 11 uren en 5 minuten, en even ellendig qua slapen maar met het verschil dat we in Auckland ons al verheugde op een warme douche en een lekker bed.

Volgende keer krijgen jullie de bio-check nieuws, ons dagje Auckland met alweer een Skytower  en de autorit naar Northland waar we ons nu bevinden. Op dit moment vertoeven we op een Holiday Park in een cabin en zijn nog aan het bijkomen van een ernstige jetlag. Zo meteen lekker slapen en maar hopen dat we weer niet om 3 uur s ’nachts wakker worden. Morgen gaan we mijn zus Carolynn en haar familie bezoeken in Kaikohe dus dat wordt voor John weer Engels praten wat tot nu toe erg goed gaat(met dank aan Karin)  Hij gaat zelfs discussies aan wanneer iets hem niet zint maar dat is geen nieuws…

Groetjes John en Esther