Afzien op de berg en genieten in het Rainforest

Esther blijft mij verbazen, zoals ze in het vorige blog aangaf had ze erg veel zin in de wandeling over de vulkanen, de Tongariro crossing. Gezien het feit dat ze licht astmatisch is en daardoor niet voldoende lucht krijgt op grote hoogte was ik zeer benieuwd hoe dit zou gaan. We zijn erachter gekomen. We werden om 5.30 uur opgehaald in Taupo in een bus waarin alleen maar backpackers zaten, we voelde ons meteen bejaard. Wel vonden we het vreemd dat een deel van deze jeugd op gympies liep en alleen een T-shirt met een vest bij zich hadden, maar ja “je bent jong en je wilt wat”. Wij als geoefende wandelaars(Ahum, dat was van te voren wel de bedoeling geweest maar helaas niet gelukt) hadden goede wandelschoenen,vest,regenjas,muts,handschoenen,waterdichterugzak, eten en water, dus waren goed voorbereid. Na aankomst bij het beginpunt, na een busritje van ’n uur, hebben we eerst even een half uurtje gewacht totdat iedereen weg was zodat we het “alleen op de wereld” gevoel zouden krijgen. De tocht begon in dichte nevel en het was koud en nat maar na z’n driekwartier trok de nevel ineens op, dit moment was adembenemend, tussen de hoge bergen met rechts voor ons Mount Doom uit de film “Lords of the Rings”. Meteen daarna zag je de zonneschijn over de bergen komen aan denderen en voelde je het aangenaam worden. Het was een natuurmoment wat we niet meer zullen vergeten. Het wandelen op het eerste stuk ging prima maar daarna kwam het zwaarste stuk, een moeilijke weg met stenen en rotsen die zwaar omhoog ging. Esther kreeg het moeilijk en het pufje moest tevoorschijn komen, daarna veranderde het weer ook nog eens van het ene op het andere moment en werd het stormachtig en zeer koud maar ik moet zeggen we hadden het zwaar maar ze heeft niet opgegeven en dapper doorgezet. We zijn tot het vulkaanmeer Emerald gelopen en moesten daarna weer terug omdat een vulkaanuitbarsting van een paar weken terug de weg naar de andere kant heeft vernield. Het grote nadeel hiervan was dat we nu het zware deel ook weer terug moesten gaan terwijl het deel aan de andere kant makkelijker schijnt te zijn. Om half twee waren we weer terug bij het begin punt, moe maar voldaan. Even terugkomende op enkele backpackers, die hebben het niet allemaal gehaald(een meid liep op teenslippers!!!???) en moesten eerder omkeren. De bus kwam ons een uurtje later ophalen en zijn we weer teruggebracht naar Taupo, hier aangekomen zijn we meteen in de warmwaterbronnen gaan zitten(tussen de 37 en 40 graden) en hebben even lekker kunnen relaxen, de spierpijn was meteen verdwenen.

De twee dagen hierna zijn we in een bushcamp geweest in het Te Urewera Rainforest, dit was weer een compleet andere ervaring. In een tentje met z’n tweetjes in een ongelofelijk mooie omgeving, vroeg in de ochtend wakker gefloten door de vele vogels en een perfecte begeleiding door de lokale Maori gids Atamira. Op de tweede dag zijn we met Atamira een dagtocht gaan doen door het Rainforest en hebben we mooiste plekjes en watervallen gezien omdat alleen de lokale bevolking die weet te vinden. We voelde ons bevoorrecht en als je tussen bomen staat die 1200 jaar oud zijn weet je opeens weer hoe betrekkelijk alles bij ons is. Helaas hebben we ook van Atamira afscheid moeten nemen met natuurlijk alle Maori rituele die hierbij horen, maar Esther heeft er wel weer een vriendin bij want er was echt een klik tussen beide vanwege dezelfde levenservaring en privé gegevens werden uitgewisseld.

Hierna zijn we naar Paraparaumu gereden(40 minuten van Wellington verwijderd) en zitten nu in een motel. Morgen willen we naar Kapite island, dit is een bijzonder eiland  waar zeer veel vogelsoorten voorkomen en ook soorten die je nergens anders kunt vinden. We willen daar ook een overnachting doen met een nachtelijke wandeling om kiwi’s te gaan spotten. We zouden deze tocht eigenlijk vandaag doen maar vanwege een grote omslag in het weer, regen en veel wind, vaart de ferry niet over en hebben we het kunnen verzetten naar morgen. Hopelijk gaat het morgen wel door want we zijn er al achter gekomen dat, zoals Audrey tijdens onze eerste blog al melden, het weer hier zeer wisselend kan zijn(four seasons in one day).

Als afsluiting wil ik nog even een vraag van collega Arie beantwoorden :

Het eten en drinken is hier prima, Esther had tegen de familie gezegd dat ik van lekker eten houd en vooral altijd alles wil uitproberen. Hierop gingen neven en nichten plus tantes vreselijk uit hun dak en werden er allerlei lekkere en typische Nieuw-Zeelandse gerechten gemaakt. Zoals je weet ben ik een liefhebber van Spaanse wijnen maar ik ben bijna over naar de Nieuw-Zeelandse wijnen. Het eten buiten de deur is ook prima, hebben alle verschillende keren kunnen genieten van het lamsvlees. Verder eten de mensen hier ook gewoon met mes en vork, dus dat was wel makkelijk aanpassen.

Haere Ra : John&Esther